W 1971 r. napisał odważny list duszpasterski “Kościół w Amazonii w wojnie z latyfundystami i marginalizacją społeczną”, w którym potępił te przejawy zła, które są niezwykle aktualne: zawłaszczenie ziemi, rosnąca nierówność, cierpienie ludów lokalnych. Tak więc może być uważany za prekursora tej wrażliwości, które dała początek niedawnemu Synodowi poświęconemu Amazonii.

Był wielkim przyjacielem sługi Bożego ks. Rudolfa Lunkenbeina, salezjanina, z którym współpracował i założył Misyjną Radę Rdzennej Ludności (CIMI). W dniu 15 lipca 1976 r. ks. Lunkenbein i Indianin Simão zostali zamordowani na terenie salezjańskiej placówki misyjnej w Meruri, a 18 lipca bp Casaldáliga napisał w księdze kondolencji: “15 lipca to niezapomniana data w historii Kościoła Misyjnego. Rudolf i  Simão to kolejnie dwaj męczennicy, którzy spalili się z miłości, zgodnie ze słowami Chrystusa: Indianin oddał swoje życie za misjonarza, a misjonarz – za Indianina. Dla nas wszystkich, Indian i misjonarzy, ta krew przelana w Meruri oznacza zobowiązanie i nadzieję. Indianin posiądzie ziemię! Indianin będzie wolny!”. To prorocza synteza historii miłości i krzyża, potu i krwi, wiary i odwagi. 

Papież Franciszek w swojej adhortacji apostolskiej posynodalnej Querida Amazonia, opublikowanej 12 lutego 2020, przytoczył jeden z wierszy bpa Casaldáligi: “„Unoszą się moje cienie, martwe drewna. Ale gwiazda rodzi się bez wypominania na sprawnych rękach tego dziecka, które podbija wody i noc. Wystarczy, bym wiedział, że Ty mnie znasz w pełni, zanim zaczęły się me dni” (Carta de navegar - Pedro Casaldáliga)”. Uczynił to, by podkreślić, że “relacja z Bogiem obecnym we wszechświecie” musi stawać się “coraz bardziej relacją osobową z „Ty”, podtrzymującym rzeczywistość i pragnącym nadać jej sens, „Ty”, znającym i miłującym nas” (Querida Amazonia, 73).

• Title Title
•  

Tweet