Pogłębienie tematu
(ANS – Rzym) – “Nowenna snów” Księdza Bosko, którą zaproponowała redakcja ANS na ten rok obchodów 200. rocznicy “snu z dziewiątego roku życia”, kończy się dzisiaj, 31 stycznia, w uroczystość Ojca i Nauczyciela Młodzieży. Jeśli sen o dziesięciu diamentach zawierał jednoznaczne ostrzeżenie, to inny sen Księdza Bosko wydaje się zapewniać jego duchowych synów o pomyślnej przyszłości, ale to pod warunkiem, że ci będą kontynuować drogę wskazaną przez Opatrzność jego założycielowi, będąc wiernymi jego dziedzictwu. Mowa tu o tzw. śnie o triumfie Zgromadzenia (Memorie Biografiche, 1881, XII, 465).
(ANS – Rzym) – Stałe ostrzeżenie pod adresem Zgromadzenia Salezjańskiego i wszystkich jego wychowanków, aby nigdy nie tracili z oczu cech i postaw, które należy uczynić przedmiotem pracy, aby podobać się Bogu i służyć braciom i siostrom: takie jest przesłanie jednego z najbardziej znanych snów Księdza Bosko o dziesięciu diamentach (Memorie Biografiche XV, 182-87), który miał miejsce we wrześniu 1881 r. Przybliżamy go ponieżej w przededniu uroczystości św. Jana Bosko i w kontekście 200. rocznicy “snu z 9. roku życia”.
(ANS – Rzym) – Będąc bardzo blisko uroczystości św. Jana Bosko, w dwusetną rocznicę jego “snu z 9. roku życia”, chcemy zaproponować czytelnikom ANS trzy sny najbardziej znane, najbardziej znaczące i najbardziej “prorocze” dla Zgromadzenia i całego Kościoła. Zaczynamy dzisiaj od tego, który przeszedł do historii jako “Sen o dwóch kolumnach” (Memoria Biografiche VII, 169-171), a którego treść, o wyraźnym aspekcie eklezjalnym, jest często przywoływana w wielu różnych miejscach i okolicznościach, nie tylko w środowiskach salezjańskich.
(ANS – Rzym) – Kończymy dzisiejszą prezentację snów misyjnych w ramach przeglądu snów Księdza Bosko w kontekście jego uroczystości i 200. rocznicy Snu z 9. roku życia. Na koniec przybliżamy piąty i ostatni sen misyjny (Memorie Biografiche, XVIII, 71-74), który Ksiądz Bosko miał w Hiszpanii, w Barcelonie, w nocy z 9 na 10 kwietnia 1886 r. Kiedy opowiadał go po raz pierwszy, między innymi księdzu Rua, łamał mu się głos i szlochał. Prawie tak, jakby ten stanowił dopełnienie wizji z poprzedniego snu misyjnego; nadal widział w nim wiele nieznanych wówczas dla jego salezjanów ziem, wielu młodych ludzi potrzebujących ich pomocy i Pasterkę, która często pojawiała się w jego snach, przypominając mu o tej pierwszej wizji z 1824 roku.