(ANS – Rzym) – Kończymy dzisiejszą prezentację snów misyjnych w ramach przeglądu snów Księdza Bosko w kontekście jego uroczystości i 200. rocznicy Snu z 9. roku życia. Na koniec przybliżamy piąty i ostatni sen misyjny (Memorie Biografiche, XVIII, 71-74), który Ksiądz Bosko miał w Hiszpanii, w Barcelonie, w nocy z 9 na 10 kwietnia 1886 r. Kiedy opowiadał go po raz pierwszy, między innymi księdzu Rua, łamał mu się głos i szlochał. Prawie tak, jakby ten stanowił dopełnienie wizji z poprzedniego snu misyjnego; nadal widział w nim wiele nieznanych wówczas dla jego salezjanów ziem, wielu młodych ludzi potrzebujących ich pomocy i Pasterkę, która często pojawiała się w jego snach, przypominając mu o tej pierwszej wizji z 1824 roku.

(ANS – Rzym) – Pod koniec życia Ksiądz Bosko nadal miał wizje i sny dotyczące rozwoju jego Dzieła. I tak z zapisów kronikarskich dowiadujemy się, że w 1885 r. miał czwarty sen misyjny, który odsłonił mu przyszłość dzieła salezjańskiego w Afryce, Australii i Oceanii oraz w Chinach (Memorie Biografiche, XVII, 643-645). Również ten sen przybliżamy w naszym cyklu w kontekście dwusetnej rocznicy Snu z 9. roku życia.

(ANS – Rzym) – Po przypomnieniu niektórych słynnych snów Księdza Bosko o wyraźnym aspekcie wychowawczo-pedagogicznym, dzisiaj rozpoczynamy publikację trzech snów “misyjnych” świętego założyciela Zgromadzenia Salezjańskiego. Z uwagi na rozwój założonego przez niego Towarzystwa, liczne dzieła rozpoczęte i zrealizowane we współpracy z wieloma innymi salezjanami i świeckimi członkami Rodziny Salezjańskiej, a także ową niezwykłą precezję dotyczącą opisu sytuacji i krajów, które przecież Ksiądz Bosko nigdy nie odwiedził, sny te należą do najbardziej fascynujących i sugestywnych wizji, które opisał. Zaczniemy oczywiście od pierwszego z nich, który dotyczy pierwszej ziemi misyjnej salezjanów: Patagonii (Memorie Biografiche X, 53-55).