Przez 32 lata, od 1842 do 1872 roku, Ksiądz Bosko odbywał 7-godzinną pieszą wędrówkę z Turynu do Sant'Ignazio in Lanzo Torinese, aby odprawiać tam swoje coroczne rekolekcje. Była to praktyka, której nauczył się w czasie przebywania w Konwikcie z ks. Cafasso.
Ta praktyka do tego stopnia wpłynęła na duchowy rozwój Księdza Bosko, że zapragnął wstąpić do oblatów Maryi Panny, by oddać się całkowicie życiu duchowemu i kontemplacji. Ale ks. Cafasso nie pozwolił mu na to.
Potem, w 1848 r. Ksiądz Bosko sam zaczął prowadzić tego rodzaju rekolekcje w Oratorium dla około pięćdziesięciu swoich wychowanków, dostosowując je do ich potrzeb i wieku.
A kiedy założył Zgromadzenie, wprowadził do Konstytucji z 1875 r. artykuł 6, w którym mowa była o tym, że jedną z posług salezjańskich jest gorliwe poświęcanie się głoszeniu rekolekcji, aby utwierdzać w wierze i wzmacniać pobożność tych, którzy poruszeni pragnieniem zmiany życia przychodzą, aby ich słuchać.
I dalej, w protokole z pierwszej Kapituły Generalnej z 1877 r. czytamy: “Mogliśmy zauważyć, że Zgromadzenie wyraźnie się rozwinęło dopiero od momentu, w którym rekolekcje zaczęły być regularnie odprawiane”.
Co Ksiądz Bosko zalecał swoim chłopcom, aby dobrze odprawili swoje rekolekcje? Te trzy rzeczy:
- ścisłe przestrzeganie ciszy, z wyjątkiem czasu rekreacji. Dlatego, że były one dostosowane do ich wieku, rekreacja została faktycznie włączona do ich programu;
- pilność w uczestniczeniu w pobożnych praktykach;
- refleksja nad łaską lub łaskami, których Pan udzielał im poprzez te rekolekcje.
W protokole z I Kapituły Generalnej z 1877 roku czytamy dalej: “W czasie rekolekcji należy zachować całkowitą ciszę i oderwanie od świata zewnętrznego, aby rozmawiać tylko z Bogiem. Nie wolno rozmawiać z nikim poza kierownikiem, należy odstawić wszelkie obowiązki czy korespondencję, ukochać samotność i wycofanie oraz kontrolować wszystkie zmysły, zwłaszcza oczy. Im bardziej będzie samotna dusza, tym więcej będzie rozmawiać z Bogiem i słyszeć Jego głos. Medytacja powinna być wykonywana ze czcią, uczciwością i żarliwością, zgodnie z zasadami św. Ignacego. Podejść z szacunkiem do pozycji, z uczciwością do przydzielonego czasu, z zapałem co do zastosowania pouczeń”.
Artykuł 91 Konstytucji zaświadcza dalej o tym, że salezjańskie pragnienie nawrócenia Księdza Bosko umacniało się w comiesięcznych dniach skupienia i corocznych rekolekcjach. Były to okazje do duchowej odnowy, które Ksiądz Bosko uważał za fundamentalną część i syntezę wszystkich praktyk pobożności.
Dla wspólnoty i dla każdego salezjanina są to uprzywilejowane chwile słuchania Słowa Bożego, rozeznawania Jego woli i oczyszczania serca.
Te chwile łaski przywracają duchowi głęboką jedność w Panu Jezusie i podtrzymują oczekiwanie na Jego powtórne przyjście. W Regulaminach, w art. 72, zaleca się, aby każdego roku członkowie Towarzystwa Salezjańskiego odprawili sześciodniowe rekolekcje według zasad ustalonych przez Kapitułę Inspektorialną i zakończyli je odnowieniem ślubów.
Raymond Callo SDB
Źródło: BoscoLink
