Rzym, Włochy – W dniu 5 kwietnia 1880 r. papież Leon poprosił Księdza Bosko, by podjął się budowy kościoła ku czci Najśw. Serca Pana Jezusa, zaznaczając także, że nie ma żadnych pieniędzy, aby mu wręczyć. Piemoncki kapłan przystał na tę propozycję, stawiając jeden warunek, jakim była możliwość poszerzenia budynku i dołączenia do kościoła „wielkiego schroniska, w którym mogliby być przyjęci do internatu i mieć możliwość nauki szkolnej oraz uczenia się rzemiosła i zawodu liczni ludzie młodzi, których jest bardzo dużo, zwłaszcza w tej dzielnicy” (Giovanni Battista Lemoyne, “Vita del Venerabile Servo di Dio Giovanni Bosco”, t. 2). Ta budowa kosztowała Księdza Bosko, będącego już w podeszłych latach, ogromnego wysiłku. Ostatecznie w dniu 14 maja 1887 r. miała miejsce konsekracja tego kościoła. Święty Młodzieży odprawił w nim po raz ostatni Mszę św. w dniu 16 maja 1887 r., w czasie której „często zanosił się płaczem, rozważając swoje życie”. W 1921 r. papież Benedykt XV wyniósł kościół pw. Najśw. Serca PJ do godności Bazyliki Mniejszej.