Jakie radości wiążą się z pracą wśród młodzieży?
Praca w “Don Bosco Educational Projects” (DBEP) jest dla mnie zaszczytem. Praca z tymi młodymi pozwala mi zachować młodość! Młodzi, z którymi pracuję, pochodzą często z trudnych środowisk, i bardzo doceniam ich talenty i umiejętności. Wiele się od nich uczę: cierpliwości, chęci poprawy. Kiedy kładę się spać, myślę o tym, co wydarzyło się w ciągu dnia, i mówię sobie: “jutro zrobię to lepiej”. Często chciałabym polepszyć warunki, w jakich żyją, potem zdaję sobie sprawę z tego, że nie mogę naprawić każdej sytuacji, ale zawsze mogę ich wysłuchać. Wiele możemy dla nich zrobić.
Według Pani, jaka jest różnica między wychowaniem salezjańskim a wychowaniem w innych instytucjach?
Tutaj, w DBEP, nie wchodzi jedynie w grę rozwój w perspektywie kariery, ale – także rozwój osobisty. Tutaj przedmiotem naszej pracy jest ich wiara, ich indywidualne zdolności, umiejętność nawiązywania relacji. Sporo inwestuje się w ich rozwój osobowy. Tak jak ważna jest kariera zawodowa, tak ważna jest dusza, trzeba dbać także o ducha. Spójrzcie na współczesne szkoły, dzieci już się nie modlą w szkołach!
Jakie wyzwania trzeba było pokonać w tej pracy uważanej za typowo “męską”, jaką jest spawanie?
Kobieta wykonująca zawód spawacza może być bardziej wykorzystana. Często firmy spoglądają na “curriculum” i myślą: “Jest kobietą, tak więc nie da rady szybko i ciężko pracować jak mężczyzna”. A w rzeczywistości kobiety-spawacze są lepsze od mężczyzn, ponieważ jest to zawód, który wymaga dokładności. Żyjemy w czasach wielkiej powierzchowności, wszyscy chcą uchodzić za pięknych, mieć zadbane paznokcie... A poza tym, są dziewczyny, które podobnie jak ja wykonują zawód spawacza!
Niektórzy młodzi, którzy rozpoczynają ten kurs, mówią sobie: “Chcę wykonać kraty!”. A ja myślę: “NIE! Trzeba mierzyć wyżej, projektować centrale elektryczne, budować kotły, tworzyć większe rzeczy”. Dzisiaj z dumą mogę powiedzieć, że byłam zaangażowana w budowę stadionu na Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej w 2010 roku i w budowę centrali elektrycznej w Medupi.
Jakie przesłanie chciałaby Pani skierować do ludzi młodych?
Nie poddajcie się i nie porzucajcie Boga, bo Bóg jest bardzo zadrosny. Może wstrząsnąć twoim światem, aby przyciągnąć twoją uwagę. Musisz zrozumieć, jak bardzo cenna jest dla Boga twoja dusza. Nie przywiązujmy wagi do sławy i innych rzeczy próżnych, jak odniesienie sukcesu... Och, gdybyśmy myśleli o tym, jak bardzo jesteśmy cenni w oczach Boga!
A oto przesłanie do kobiety z Republiki Południowej Afryki: odkryj swoją wartość, pomyśl o sobie jak o królowej, którą jesteś!
Clarence Watts SDB
