Ta inicjatywa wiąże się przede wszystkim z rolą, jaką Przełożony Generalny odgrywa w Zgromadzeniu i w Rodzinie Salezjańskiej, dla której stanowi ośrodek charyzmatycznej i apostolskiej komunii. Czytamy w Karcie tożsamości charyzmatycznej Rodziny Salezjańskiej: “Wszystkie grupy uznają jego (Przełożonego Generalnego) potrójną posługę jedności: następcy księdza Bosko, wspólnego Ojca, centrum jedności całej Rodziny... Do jego obowiązków należy proponowanie Rodzinie Salezjańskiej wskazań niezbędnych do zapewnienia owoców charyzmatu w każdej Grupie. Przykładem i nauczaniem troszczy się też o jedność Rodziny i zapewnia wierność jednemu duchowi w różnorodności powołań oraz koordynuje wybrane inicjatywy. Pełni swoją posługę z właściwą księdzu Bosko postawą ojcowską, co wymaga od niego zrozumienia i życzliwości, troski o rozwój każdego, kierowania Rodziną w wierności charyzmatowi, dbania o powołania do każdej formy życia salezjańskiego, zgodnie ze spisaną wolą księdza Bosko: “wasz Przełożony Generalny zatroszczy się o was i wasze zbawienie wieczne”.
Widok zgromadzonych w jednym miejscu Przełożonych Generalnych, którzy kolejno następowali po sobie, jest przemierzeniem historii, która odsyła nas do początków charyzmatu salezjańskiego i ukazuje nam, że czasy i pokolenia, które nas poprzedziły, łączyła pewna nić przewodnia, którą były wierność i kreatywność. To następowanie po sobie twarzy, nazwisk, dat, jest poza tym silnym bodźcem do pamiętania o historii, która obejmuje już trzy wieki. Jak to już wcześniej stwierdziłem: “Nie chodzi tutaj o kult osoby”, ale o wyraz miłości, wdzięczności i uświadomienia sobie tego dzieła, jakie zrealizowali zmarli Przełożeni Generalni. Modlitwa za nich przy ich grobach jest ponadto wyrazem pielęgnowania poczucia przynależności i jedności charyzmatycznej, czego oni byli świadkami w swojej posłudze Następców Księdza Bosko.
A oprócz tego należy podkreślić, że groby Przełożonych Generalnych zostały umieszczone w szczególnym miejscu: w Kaplicy Relikwii, jednym z najbardziej wymownych miejsc związanych z duchowością salezjańską. Mowa tu o miejscu świętym, które odsyła nas do początków oratorium Księdza Bosko, do łąki Filippich, do wizji, w których Madonna wskazała Świętemu Młodzieży jego misję apostolską. A oprócz tego, liczne relikwie świętych i błogosławionych, jakie tu są przechowywane, przedstawiają w nowy sposób historię Kościoła w swoim różnorodnym świadectwie świętości.
Oznacza to, że również pamięć o Przełożonych Generalnych stanowi zaproszenie i swego rodzaju bodziec do odpowiedzenia na to wezwanie do świętości, która ożywiała całe ewangelizacyjne dzieło Księdza Bosko. W tym znaczeniu trzeba pamiętać, że dwaj jego następcy, ks. Michał Rua i ks. Filip Rinaldi, są błogosławionymi.
Ta pamięć przywołuje przeszłą historię, która była i radosna, i bolesna, ale jednocześnie ukierunkowana na przyszłość znaczoną nadzieją. Jest to wspaniała historia owocności charyzmatu salezjańskiego, która jest kontynuowana i stanowi bodziec do dawania odpowiedzi, które są odpowiednie do wymogów wychowawczych współczesnych dzieci i młodzieży, jak i do wychodzenia z propozycjami integralnej formacji, by ci mogli stać się dzisiaj w społeczeństwie i w Kościele “dobrymi chrześcijanami i uczciwymi obywatelami”. Do nas należy zachowanie i rozwój tego duchowego i wychowawczego dziedzictwa, jakie Ksiądz Bosko nam pozostawił i rozwinęli jego następcy.
Z serdecznym pozdrowieniem
Ks. Ángel Fernández Artime sdb
Przełożony Generalny
