Prelegentem czasu przedpołudniowego był ojciec Sergio La Pegna, przełożony generalny zgromadzenia ojców doktryny chrześcijańskiej, których założyciel, ojciec César de Bus, został kanonizowany w zeszłym roku. Ten zakonnik, pracownik Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, najpierw jednak przewodniczył porannej Mszy św. W czasie celebracji podkreślił rolę Maryi w historii zbawienia (“Maryja zawsze prowadzi nas do Jezusa”) oraz rolę świętych jako współpracowników i orędowników (“święci również robią to samo: zawsze prowadzą nas do Jezusa”), jasno wykazując, że prawdziwa świętość nie czyni nic innego, jak tylko pomnaża i rozprzestrzenia jedyne światło, które pochodzi od Boga.  

Następnie o. La Pegna szczegółowo omówił kwestię cudów, nadzwyczajnych wyrazów “bezpośredniej interwencji Boga i  przez to różniących się od otrzymywanych “łask”. Udzielając odpowiednich wyjaśnień i podjąc odpowiednie przykłady, ze sporą przy tym dawką humoru, wyjaśnił, dlaczego, aby mieć “absolutną pewność” w uznaniu świętości danej osoby, Kościół domaga się cudu: ponieważ nie uważa, że sama sława świętości jest wystarczająca. “Cud jest uważany za pełną miłości odpowiedź Boga, autorytatywny znak, że osoba, której dotyczy, jest w raju i stamtąd może wstawiać się za wiernymi Kościoła pielgrzymującego na ziemi” - stwierdził.

Na koniec omówił elementy niezbędne do rozpoznania cudu: naukowe i teologiczne. W przypadku większości cudów, czyli uzdrowień, elementy naukowe wymagają współpracy personelu medycznego, który nie jest powołany do orzekania o cudzie, ale po prostu do kompetentnego wykonywania swojej pracy: przedstawienia wstępnej diagnozy, przewidywań, zastosowanej terapii oraz zaświadczenia o “natychmiastowym - lub przynajmniej bardzo szybkim - całkowitym i trwałym” wyzdrowieniu. Z drugiej strony, element teologiczny służy ustaleniu związku przyczynowego między wstawiennictwem danego kandydata na ołtarze a domniemanym cudem: chodzi o potwierdzenie, że przed tym cudownym wydarzeniem proszono go o wstawiennictwo.

Po ożywionej sesji pytań i odpowiedzi, dyskusja była kontynuowana, a dotyczyła tym razem cudów związanych z procesem kanonizacji salezjanina koadiutora Artemidesa Zattego; beatyfikacją Marii Caroli Cecchin, zakonnicy z Cottolengo, a także - niewyjaśnionego uzdrowienia w procesie beatyfikacyjnym ks. Camille Costa de Beauregarda, francuskiego księdza diecezjalnego, jak również domniemanego cudu dokonanego za wstawiennictwem bł. siostry Marii Troncatti, córki Maryi Wspomożycielki (CMW).

Dr Massimo Bonzanino i Maurizio Bruni, lekarze i członkowie Rodziny Salezjańskiej, a także siostra Francesca Caggiano CMW omówli medyczne i teologiczne aspekty różnych przypadków, ukazując również, jak we wszystkich tych okolicznościach te cuda, uznane lub domniemane, były potwierdzeniem specyficznych charyzmatów ich orędowników: troski o ubogich pacjentów (Zatti), poświęcenia dla noworodków i rodzących kobiet (Cecchin), poświęcenia na rzecz sierot (Costa de Beauregard) i rdzennej ludności (Troncatti).

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet