W tym seminarium uczestniczyli przedstawiciele licznych instytucji, zarówno rządowych, jak i społeczeństwa obywatelskiego. Refleksje skupiały się na kwestii ochrony i opieki nad nieletnimi znajdującymi się w sytuacji zagrożenia.
Problematyka, jaką poruszył Adjaime de Freitas Cadete – koordynator ds. Salezjańskiej Sieci – odnosząc się do zagadnienia “Jak zrozumieć i pomóc uszlachetnić życie dzieci, które żyją na ulicach Luandy”, przybliżała warunki życia, w jakich żyją dzieci na ulicach miasta, powody, które popychają je do opuszczenia rodziny, a także –propozycje ze strony Salezjańskiej Sieci, która zawsze kieruje się podejściem Księdza Bosko.
Paulo Kalesi, z Krajowego Instytutu Badań nad Dziećmi, mówił następnie o “Systemie ochrony dzieci ulicy”, jaki zakłada rząd angolski, z którym od wielu lat współpracują salezjanie, i przeprowadził refleksję nad sytuacjami w rodzinie, które popychają nieletnich do ucieczki z domu. Zauważono, że główną przyczyną są tutaj słabe więzi i relacje w samych rodzinach, często nieuporządkowanych, rozbitych, żyjących w niestabilnej sytuacji materialnej. Tak oto uczestnicy doszli do konkluzji, że praca na tym polu musi być obszarem współpracy różnych instytucji, które udzielają się na rzecz nieletnich – jak to stwierdził ks. Victor Sequeira – i trzeba iść drogą poszukiwania i docierania do ludzi młodych znajdujących się na ulicy, a także ich rodzin poprzez tę salezjańską sieć.
Na koniec protagonistami byli sami ludzie młodzi, którymi opiekują się salezjanie, którzy dali znać o sobie w zdjęciach, filmach video poświęconych prawom człowieka i dziecka – do których zalicza się także prawo do posiadania rodziny – a także występach muzycznych i świadectwach różnych swoich przedstawicieli, którzy przebywają obecnie w “Casa Mamã Margarida”, ośrodku “drugiego” przyjęcia dzieci ulicy.
