W Niebie znajduje się salezjańskie oratorium. Jego drzwi są zawsze otwarte. Ostatnim, który tam przybył jest Saged Mezher, “muzułmański” chłopiec z naszej szkoły z kierunku elektronika, z obozu dla uchodźców w Dehesha, w Cisjordanii. Przygotowywał się do matury, kiedy żołnierze wtargnęli do obozu, aby aresztować ludzi i zaczęła się gwałtowana strzelanina. Trudno było powstrzymać mężczyzn z karabinami maszynowymi w ręku. Ludzie uciekali z krzykiem, szukając jakiegoś schronienia. Krzyki rannych przeszyły niebo, a także – serce Sageda, który należał do grupy ratowniczej w tym obozie. Wyszedł ze szkoły, włożył kamizelkę ze znaczkiem swojej grupy i pobiegł ratować rannych, którzy leżeli na ziemi. Starał się podnieść jednego z rannych, kiedy jeden z pocisków trafił go w klatkę piersiową. Zawieziono go do szpitala w Hussein, a następnie do szpitala specjalistycznego. Operacja trwała trzy godziny, ale nie udało się go uratować.

Augusta, 20-letnia dziewczyna, kiedy się śmieje, jej twarz jaśnieje, a jej wejrzenie jest szczere i pełne życia. Nikt by nie przypuszczał, że została wyrwana z ulicy w Freetown, w Sierra Leone. Ta młoda kobieta mogłaby siebie nazwać “wojowniczką” na swoim profilu Facebooku, na co w pełni zasługuje.

Młodzi rozłożeni na swoich łożach, ze słuchawkami na uszach, z oczyma utkwionymi w komórkę, czekajacymi na koniec jednego dnia i rozpoczęcie kolejnego. Taki jest obraz milionów ludzi młodych, który możemy oglądać każdego niedzielnego popołudnia. Jest to rzeczywistość, w jakiej żyje dzisiaj większość ludzi młodych, odczuwając egzystencjalną pustkę, jak to określa austriacki psychiatra Victor Frankl, odnosząc się do życia bez wartości. Jest to zło, które rozrasta się jak epidemia w naszych społeczeństwach.