Titus Zeman urodził się w rodzinie chrześcijańskiej w dniu 4 stycznia 1915 r. w Vajnory, dzielnicy Bratysławy. 23 czerwca 1940 r. w Turynie przyjął upragnione święcenia kapłańskie. Kiedy w kwietniu 1950 r. reżim komunistyczny w Czechosłowacji zabronił działalności zakonom i zaczęła się deportacja zakonników i zakonnic do obozów, organizował tajne przejazdy do Turynu, by w ten sposób umożliwić młodym salezjanom dokończenie studiów.
Sługa Boży zorganizował dwie ekspedycje, przewożąc ponad 60 młodych salezjanów. W czasie trzeciej z nich ks. Zeman, wraz z uciekinierami, został aresztowany. Był poddany surowemu procesowi, w czasie którego został nazwany zdrajcą ojczyzny i szpiegiem Watykanu, co groziło mu nawet śmiercią. Jednak 22 lutego 1952 roku, dzięki pewnym sprzyjającym okolicznościom, skazano go ostatecznie na 25 lat więzienia.
Jednakże ks. Zeman opuścił więzienie po 12 latach, co miało miejsce 10 marca 1964 r. W wyniku nieodwracalnych skutków cierpień, jakich doświadczał w czasie pobytu w więzieniu, zmarł pięć lat później, 8 stycznia 1969 roku, odchodząc w glorii męczeństwa i świętości.
Ta wiadomość została przyjęta z wielką radością przez wszystkich uczestników Seminarium promującego procesy beatyfikacyjne i kanonizacyjne kandydatów na ołtarze z Rodziny Salezjańskiej, odbywającego się w tych dniach w Rzymie, stanowiąc potwierdzenie prawdy o salezjańskim charyzmacie i zaangażowaniu, którym można żyć w każdym czasie z wiernością i entuzjazmem.
