Było to ważne spotkanie dzielenia się programami formacyjnymi, jakie są realizowane w poszczególnych inspektoriach, zgodnie ze wskazaniami Zgromadzenia na najbliższe sześć lat. Ta konfrontacja dotyczyła specyficznej roli delegata i komisji formacyjnej w różnych kontekstach społecznych i kościelnych obu regionów. W sposób szczególny zwrócono uwagę na następujące kwestie:
- tożsamość salezjańskiego życia konsekrowanego w jego dwóch komplementarnych formach powołania salezjańskiego (koadiutorzy i kapłani), którą należy odkryć w czasie, w którym są obecne zarówno bodźce odnowy, jak i oznaki kryzysu;
- osoba dyrektora, który znajduje się w centrum procesu odnowy, ponieważ pełni główną rolę w formacji ciągłej wspólnot;
- proces włączenia tych wszystkich, którzy znajdują się na etapie formacji początkowej, w studium i pogłębienie procesu salezjańskiego towarzyszenia osobistego, który realizujemy jako Zgromadzenie, a co zostało przyjęte jako jedno z najważniejszych zadań w obecnym roku formacyjnym.
Ostatni dzień uczestnicy spotkania spędzili z biskupem Luc Van Looyem, salezjaninem, biskupem Gandawy, który pomógł im odczytać współczesną sytuację młodzieży oraz Kościoła w Europie, wskazując na wyzwania i możliwości, jakie ta stawia przed formacją.
Do pomyślnego przebiegu spotkania przyczyniła się także salezjańska wspólnota z Lublany-Rakovnika, gdzie bogactwo historii – placówka została założona 23 listopada 1901 roku – i odpowiedź na obecne wyzwania wzajemnie się przeplatają: wspólnota formacyjna jest włączona w salezjański ośrodek, który stara się odpowiadać na różne potrzeby wychowawcze i duszpasterskie tysięcy ludzi młodych i osób dorosłych ze stolicy Słowenii, czyniąc to z wielką profesjonalnością wychowawczą i poprzez intensywne oddziaływanie duszpasterskie.
